Eco-Test: Kawasaki Z500 SE

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Ed Smits, Anita van Rooijen

Eco-challenge 

Verbruik. De meeste motorrijders halen hun schouders ervoor op en ook wij liggen daar normaal gesproken niet echt wakker van, tenzij het om echt absurde verbruikswaardes gaat. De allereerste Brutale 910 bijvoorbeeld, waarbij we zelfs bij een normale rijstijl een verbruik van tussen de 1 op 8 en 1 op 10 noteerden. Of de allereerste Tuono V4, waarbij na amper 120 kilometer het reservelampje De 300 was leuk, de 400 véél leuker, maar deze Z500... jongens, da's niet normaal. Wat een leuk speelgoedal ging branden. Wat bij de eerste update werd opgelost door de tankinhoud met 4 liter te vergroten, maar dat even terzijde. 

Toch heeft het ons altijd wel verbaasd dat verbruik bij fabrikanten nooit prioriteit heeft gehad. Sterker nog, sinds het begin van het Supersport-tijdperk begin jaren ’90 van de vorige eeuw zijn motoren alleen maar méér gaan verbruiken. Tuurlijk, het vermogen was sinds die tijd ook exceptioneel gegroeid, maar dan nog, als destijds bij een normale rijstijl een verbruik van 1 op 20 makkelijk te halen was, waarom (bij eenzelfde rijstijl) dan nu niet meer? Zelfs in het middensegment was 1 op 20 op een gegeven moment een heel mooi resultaat.

Hoe de markt zich ook ontwikkelde en CO2 uitstoot – en daarmee ook verbruik – ook bij motoren steeds meer een dingetje begon te worden, lange tijd leek het alsof die 1 op 20 een soort van magische bovengrens was. Hoewel dat waarschijnlijk ook alles over onze rijstijl zei. Dat werd eens te meer bevestigd tijdens de allereerste journalisten-cup zuinigheidstest van Motoplus, waar ondergetekende een ongekend verbruik van 1 op 30 noteerde met een V-Strom 650. Kawasaki nam daarna het stokje over en organiseerde een Eco-challenge met de Versys 650 over een route van ongeveer 100 kilometer door de Betuwe en de Utrechtse Heuvelrug, gevolgd door een mega-zuinigheidstest over een afstand van 350 kilometer van Eindhoven via Duitsland naar België met een Z650, waarbij de gemiddelde snelheid ook nog eens een minimale waarde moest hebben. 

Het resultaat was bij al die testen echt boven verwachting, zelfs bij de sportievere test met de Z650 werd een verbruik van 1 op 30+ gerealiseerd (3,3 liter voor de Belgen), hoewel in alle eerlijkheid wel moet worden gezegd dat om dat verbruik te realiseren de gevaarlijkste capriolen moesten worden uitgehaald. Alles om de snelheid er zoveel mogelijk in te houden, afremmen betekent namelijk weer moeten optrekken Tenzij 'op het achterwiel trekken' en 200+ per uur aantikken een vereiste voor je is natuurlijken optrekken = (extra) verbruik. Anticiperend op het overige verkeer proberen met 60 km/u een rotonde te nemen of een kruising over te steken, dat soort dingen.

Een uitgebreide test van de Ninja 500 afgelopen jaar leerde ons echter dat het ook anders kan. De introductie van de Ninja 500 samen met de Z500 in Alicante had ons al geleerd dat Kawasaki ten opzichte van het 400-platform een enorme stap had gezet met twee modellen die minstens zo leuk en lichtvoetig stuurden, maar dan met een nog hogere funfactor dankzij een aanmerkelijk sterker blok. Het had de twee A2-modellen in één klap volwassen gemaakt. Wat we echter toen nog niet wisten, was dat ondanks knetterleuk ze ook nog eens knetterzuinig waren. De eerste tankstop met de Ninja 500 leverde een verbruik van 1 op 30, wat door iets beter ons best te doen tot 1 op 33 werd verbeterd. Hetzelfde verbruik als in die eerdere Eco-testen, maar dan zonder al die gevaarlijke capriolen uit te hoeven halen. Sterker nog, het tempo was gewoon lekker vlot en zelfs de tank in ‘van-dik-hout’ werd een waarde van 1 op 28,6 genoteerd. De Ninja 500 had zoveel indruk op ons gemaakt dat niemand bezwaar had toen werd geopperd dat dit jaar met de Z500 nog eens dunnetjes over te doen. 

Wanneer ik vanuit Hoofddorp met de Z500 binnendoor naar huis stuur ben ik binnen vijf minuten alweer helemaal in m’n element. Wat sturen betreft ontlopen de twee 500-modellen elkaar niet. Het enige verschil zit ‘m in de zithouding die bij de Z net iets meer ontspannen is door het bredere stuur dat ook nog eens iets hoger is geplaatst dan de boven de kroonplaat gemonteerde clipons van de Ninja.
De flyscreen is onderdeel van het Performance pakket, evenals de Remus uitlaat met zeer coole eindkap

Hoe ging die reclamekreet ook al weer? Geen fratsen, dat scheelt

Ook onderdeel van het Performance pakket is de afdekkap voor de duozit. De soort van bellypan is daarentegen standaardDat heeft naast de meer ontspannen zit als tweede voordeel dat je meer met je neus in de wind zit, hoewel dat wel afhankelijk van de buitentemperatuur is. Superlekker bij temperaturen van boven de 30° Celsius, maar afzien zodra deze onder de 5° Celsius zakt. Daarnaast heeft de meer ontspannen zit, plus ‘geen stroomlijn’ als negatief effect dat het verbruik iets hoger ligt.

Dat ‘iets hoger’ lijkt gedurende die eerste rit een understatement te zijn. Waar in de eerste rit met de Ninja 500 de verbruiksindicator never nooit onder de 1 op 30 kwam ligt dat cijfer 30 nu ver buiten bereik. Wat ik ook doe, beter dan 1 op 28 komma nog wat wordt het niet, maar dat is de maagdelijke kilometerstand van nog geen 100 kilometer waarmee we de Z hebben meegekregen ook deels toe te rekenen. Dat plus het feit dat er behoorlijk veel wind stond en de A2 volledig was dichtgeslibd. Het weer wordt de dagen daarna er alleen maar slechter op, waardoor noodgedwongen plan A, een monstertrip maken met de Z500, moet worden geschrapt. Aan ideeën geen gebrek: met een volle tank het Pieterpad rijden of vanaf huis een rondje IJsselmeer. Of nog vetter: met slechts één keer tanken op en neer naar de Eiffeltoren in Parijs, maar om zo’n megatrip in dit pokkenweer te doen… neen, dankuwelzeerbeleefd. 

Plan B

Bijna twee weken lang blijft de Z500 dan ook onaangeroerd, tot de zon eindelijk weer doorbreekt en de Z weer van stal kan worden gehaald. Inmiddels hebben we ook een alternatief, waarbij we van de nood een deugd maken. Het plan was toch al om naar het TT-circuit te gaan voor de tweede editie van de CRT Classic Day, uitgelezen kans om die trip daarnaartoe lekker binnendoor met de Maagdelijke km-stand aan het begin van de test, maar we hebben onze stinkende best gedaanZ500 te doen. Dat plus ons gebruikelijke testrondje door het land van Maas en Waal en de Utrechtse Heuvelrug de dag ervoor. 

Met een tripmeterstand van 117,1 kilometer wordt de Z500 voor dat eerste rondje ‘om de kerk’ met 5,28 liter E10 afgetankt, maar daar kan geen enkele waarde aan worden gehecht: ze waren ‘m bij Kawasaki vergeten af te tanken in Hoofddorp. Het TFT-display meldt een gemiddeld verbruik van 1:28,4 en dat lijkt ons veel reëler dan de gecalculeerde 1:22,2. De voor ons bekende dijkwegen zijn met de Z500 een waar genot, heerlijk om te kunnen vegen zonder dat je daarbij omwonenden tot overlast bent. Sturen doet de Z als de gesmeerde bliksem en wat ‘ie aan acceleratie mist wordt met gooien en smijten weer gecompenseerd. Dus niet stop-and-go, maar zoveel mogelijk de snelheid erin houden, wat op zich ook nog eens een gunstig effect heeft op het verbruik. Het overgrote deel van de route gaat door 60-km zones (80-km wegen beginnen langzamerhand een zeldzaamheid te worden), dorpskernen en een klein stukje A27 om de Lek over te steken. 

Met een kilometerstand van 152,2 kilometer wordt de Z500 de volgende dag weer afgetankt. Met slechts 4,71 liter E10 is de 14 liter tank alweer vol, wat volgens de reken-app op m’n telefoon een verbruik van 1 op 32,3 is. Kijk, dat begint er tenminste weer op te lijken. De route naar het TT-Circuit in Assen gaat voor het overgrote deel wederom binnendoor, hoewel het tempo nu wel hoger ligt vanwege het grotere percentage 80-km en snelwegen en langere stukken Met nét geen 1.000 km op de klok de eerste keer retour voor z'n eerste servicebeurt, om d'r daarna nog eens dik 700 km op te zettenrechtuit, die sowieso al uitnodigen om harder te rijden. Wat zich logischerwijs ook naar een hoger verbruik vertaalt, hoewel… als rond 9 uur ’s avonds de Z500 weer wordt afgetankt blijken we voor de 370,7 kilometer slechts 12,25 liter E10 nodig te hebben gehad, ofwel 1 op 30,3. Iets hoger inderdaad, maar nog steeds heel netjes. 

Rest ons de volgende dag alleen nog een trip in van-dik-hout stijl, wat een verbruik van 1 op 29,5 oplevert als de Z500 na 253,4 kilometer met 8,6 liter E10 moet worden afgetankt. Alles bij elkaar hebben we 893,4 kilometer met de Z500 afgelegd, in volgens het display een gemiddelde snelheid van 63 km/u, met 30,84 liter E10 – inclusief dus die eerste tank waarvan de verbruikswaarde niet klopt omdat we ‘m niet met een volle tank hadden meegekregen. Maar zelfs dan komen we uit op een gemiddeld verbruik van 1 op 29,0. Wanneer die eerste tankbeurt buiten beschouwing wordt gelaten komen we uit op een gemiddeld verbruik van 1 op 30,4. 

Hoewel we uiteindelijk toch in onze missie zijn geslaagd en in bijna 1000 kilometer wederom hebben geconstateerd dat superzuinig verbruik en superveel lol echt wel hand in hand kunnen gaan, blijft het onbevredigende gevoel de megatrip niet te hebben kunnen doen. Tot nog geen week later zich een fantastische kans voordoet als we een uitnodiging ontvangen voor een presentatie En dat grotendeels dus binnendoor. Als dát niet goed inrijden is...van een nieuw model van een ander merk in Luxemburg, met eigen vervoer naar die locatie te rijden. Uitgelezen kans om dát met de Z500 te doen,komen we toch aardig in de buurt bij ons oorspronkelijke plan ‘op en neer naar Parijs’. 

De trip heeft nog een tweede voordeel. De heenreis hebben we weliswaar in principe alle tijd, we zijn vanaf 17:00 uur welkom in het hotel, maar de terugreis is na afloop van het event, dat pak ‘m beet tot 17-18:00 uur zal duren. Dat betekent dat we een flink stuk via de snelweg zullen moeten doen, waarmee de trip veel dichter bij de alledaagse praktijk zal staan dan die eerdere waarbij ‘een zo laag mogelijk verbruik’ veel meer het uitgangspunt is geweest.

We besluiten de heenweg tot voorbij Maastricht via de snelweg te doen envanaf de afslag Gronsveld alleen nog maar binnendoor, met de TomTom navigatie op ‘vermijd snelweg’ ingesteld. Dat levert een verrassend andere (en leuke) route op dan we zelf zouden hebben gedaan, waardoor we niet via de N68 vanuit Vielsalm, maar via de N670 vanuit Saint-Vith richting Luxemburg rijden. Het laatste stuk is het stervensdruk, maar eenmaal de grens gepasseerd lost dat verkeer heel snel op en is het juist opmerkelijk rustig. De zomervakanties zijn begonnen, maar daar is hier gelukkig nog maar weinig van de merken. Man, wat is het hier toch mooi. Superfijne wegen, de ene nog kronkeliger dan de andere en met strak asfalt, een waar Walhalla voor motorrijders en ideaal terrein voor lichte motoren als deze Z500. 

Met nog twee blokjes benzinevoorraad in het display is het einddoel bereikt. Op en neer zonder te tanken zit er dus niet in, maar met een tripmeterstand van inmiddels 300 kilometer hadden we ook niet anders verwacht. Pas tanken in Nederland zou in principe mogelijk moeten zijn, en met De Planck als eindbestemming ingesteld hebben we inderdaad meer restkilometers in het TFT dan
Zeg nou zelf, dit zijn toch heel volwassen looks?

Supercool rooster over de uitlaat. De remmen ogen simpel, maar dat is helemaal niet erg. Je hebt ze ook alleen maar voor het hoogst noodzakelijke nodig. Voor de rest gewoon insturen en knallen de te rijden afstand in de TomTom, maar het ligt wel heel erg dicht bij elkaar. Als vervolgens ook nog even een extra ommetje wordt gemaakt om een paar leuke foto’s te kunnen schieten besluiten we toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en wordt de Z met een tripmeterstand van 370,6 km toch maar afgetankt.

Met 12,66 liter is ‘ie weer helemaal vol, wat betekent dat we Nederland inderdaad niet zonder te tanken hadden gehaald, hoewel het verbruik van 1:29,3 echt wel supergoed te noemen is. Helemaal als je bedenkt dat we die 370 kilometer (waarvan zo’n 150 over de snelweg) in ongeveer vierenhalf uur hebben afgelegd, ofwel een gemiddelde snelheid van 83 km/u. In tegenstelling tot de heenweg besluiten we om binnendoor door te blijven rijden, met alleen een stukje A2 ter hoogte van Maasbracht over te steken en diezelfde A2 weer vanaf Den Bosch om de Maas en de Waal over te steken. Qua afstand maakt dat geeneens zoveel uit en qua tijd ook niet: drie uur en 225 kilometer later zijn we weer thuis. 

Conclusie

Terug bij Kawasaki in Hoofddorp wordt de Z500 met 339,2 km op de trip met slechts 10,89 liter afgetankt, omgerekend een verbruik van 1 op 31,1, waarmee het gemiddeld gebruik van deel 2 van deze Eco-challenge (in totaal 709,8 kilometer in 23,55 liter E10) op een zeer nette waarde van 1:30,1 uitkomt. Da's slechts een fractie hoger dan de 1:30,4 van het eerste deel. Het verschil tussen Mocht je het zelf willen ervaren? Meld je maar vast aan, we willen in september nog een lezerstest gaan doen'met het oog op verbruik' en gewoon rijden zonder daar over na te denken is bij de Z500 dus ontzettend klein.

De Z500 is hét bewijs dat zuinig en lol absoluut hand in hand kunnen gaan, tenzij de mate van lol afhankelijk is van de snelheid die je rijdt, want hoewel gemiddeld nog helemaal niet zo verkeerd zijn we (buiten de snelwegen) niet superveel boven de 100 km/u geweest. Ergens is dat alleen maar beter: het scheelt je een boel bekeuringen en afkeurende blikken van omwonenden. Dezelfde lol met een dikke fiets zit het tempo tien tegen een dik in het illegale gebied. Tuurlijk, een hypernaked op het achterwiel trekken is ook supervet, en een ruk naar de Alpen of Pyreneeën zal op zo'n zware fiets ook comfortabel zijn. Tenzij je besluit dat helemaal binnendoor te doen, want eenmaal de grens gepasseerd is elke TomTom kronkelroute met de Z500 lol gegarandeerd!

Technische gegevens