Dubbeltest: Yamaha MT-125 en MT-03

Tekst: Vincent Burger
Fotografie: Francesc Montero, Henny B. Stern, Yamaha

Verderlichtgewichten

Ik weet, morgen is het de beurt aan die andere man met lange witte baard, die zich (in plaats van een wit paard) met een arrenslee verplaatst, maar voor dit verhaal moeten we even terug naar het begin van deze maand. Het is 5 december en we staan weer op het punt naar huis te gaan. De goedheiligman is weer klaar voor een jaar en keert weer naar huis, dus kunnen wij weer ruimte maken. Let op, als het er niét op staat... is het de MT-03. Zoals hier dusMaar als we nog één ding mogen vragen, is het wel of de weg die we een dag eerder hebben afgelegd met de MT-125, bij aanschaf meegeleverd kan worden. Stadsverkeer is hartstikke leuk, maar hier komt ‘ie pas echt volledig tot z’n recht. En mocht het de Sint niet uitkomen, dan moet de kerstman maar eens toveren. Hoe moeilijk zou het eigenlijk zijn voor een welgestelde particulier om een stuk weg op privénaam te zetten en daar alle nodige features te laten aanleggen?  

Alle gekheid op een stokje, maar je zou het iedereen toewensen. Waarschijnlijk is het nog goedkoper om de motor naar Málaga te sturen en daar tekeer te gaan, of er eentje te huren, maar de wens is de vader van de gedachte. Je wilt hier in eigen land toch ook wat en niet voor elk wissewasje weer naar het zuiden moeten vliegen. Maar belangrijker: de motor is er goed genoeg voor. Beide motoren. En het komt niet vaak voor, maar van deze twee is de MT-125 zowaar de meest hi tech machine. 

Lees dat nog eens. Hoewel een 125cc normaal gesproken door ons, lompe boeren, wordt gezien als bijzaak en we veel meer en liever z’n grote broer aanpakken om daar tenminste nog een soort van wheelie uit te kunnen persen, is het juist het kleintje dat alle aandacht vraagt. En zelfs niet alleen vanwege z’n technische hoogstandjes. Ook het rijden is met de 125 leuker, als je het mij vraagt. 

Dus je vraagt je af ‘wat is er in hemelsnaam gebeurd met de wereld, dat we ineens die kleine vederlichtgewichten gaan prefereren bóven de ruige zware klappen’?  Nou eigenlijk niet eens echt veel, maar vooral wél een realistische insteek. Meer tech, meer innovatie, is waar we voor zijn.
Alsof Italianen het alleenrecht hebben op gemeen kijkende neusjes. Display is compleet en goed 

afleesbaar. De rest is zoals we kennen, gewoon dik in orde maar hooguit een beetje 'gewoontjes' Dat is belangrijker om mee te delen dan ‘oké, we hebben een nieuw koplampje en een nieuw neusje, laten we nu maar gaan rijden’ (vooruit, dat is een tikje gechargeerd, maar je snapt het idee). We zijn hier niet voor onze eigen kick, hoe sterk je dat idee ook zou mogen hebben, maar voor de nieuwswaarde. En die prijs gaat nou eenmaal deze keer naar de MT-125. Oh en dan nog iets: het was geen wedstrijd. 

Raar eigenlijk, dat je dat er stiekem toch onwillekeurig van maakt. En zonder liegen zijn we alsnog ook blij eerst de 125 en pas daarna de 300cc te rijden, maar dat is gewoon een stuk praktischer. Stel dat je dat andersom zou doen, dan heeft de A2 motor al direct een achterstand. Maar dan hadden we wel kunnen ervaren hoe ’t ding zich een 21% steile heuvel op worstelt. Zoals het nu was, hebben we deze heuveláf gereden. Ging overigens prima en we hebben van niemand gehoord dat het omhoog niet te doen zou zijn.
Hier zien we de MT125. Zoek de tien verschillen. Display is wel herkenbaar, het is namelijk precies

omgekeerd ten opzichte van z'n broer. Mooie remmetjes, frisse kleurtjes Dus daar gaan de eerste punten al naar de kleine ééncilinder. Deftig. En ook voor de routeplanners, die het aangedurfd hebben deze klim in de route te integreren.

Om de MT-03 niet onder te laten sneeuwen, zullen we even het technische verhaal daar beginnen. Overduidelijk is het nieuwe uiterlijk, met voor dit en de komende jaren het meest opvallend: de nieuwe kleuren. Gedaan met geel en grijs, voortaan is het rood met wit. Naast zwart en blauw dan, maar dit is nu de kleur die men wil laten zien, dus zitten we op rood-witte voor de foto’s. Dan is er het neusje dat duidelijk een upgrade heeft gekregen.  Tegelijk is ook het display meegenomen, dat nu niet alleen rijk uitgerust en goed informatief is, maar ook volledig LCD en om het eigenwijs te houden, precies negatief aan dat van de MT-125. Al doen we nog steeds niet aan mappings of tractiecontrole, want dat is licht overdreven. Andere belangrijke zaken zijn een veranderde zitpositie en een mooie nieuwe Upside down voorvork. Zoiets heeft de 125 ook en het zou raar zijn als juist de zwaardere versie dat niet zou krijgen. Wel bijzonder is dan dat de 125 nu een radiale remklauw heeft en de 300 nog steeds een axiale rem, maar qua werking maakt dat niet zoveel uit. Wat Yamaha als belangrijk punt aanvoert is: al het goede behouden en details wijzigen. Dat hebben ze ook gedaan. Al kun je natuurlijk ook beredeneren dat ‘het goede behouden’ stiekem andere taal is voor ‘doen we niks aan, dit jaar’. Maar oké, elke fabrikant doet dat wel eens. En je moet kijken wat er over blijft… wat nog steeds een prima ding is. Volgende keer is het weer andersom. 

Lezen en schrijven

Voor nu blijft het dus bij kleine wijzigingen. Maar toch is het niet verkeerd: de zitpositie is nog net wat aangepast door het stuur een paar mm hoger en dichter bij de rijder te brengen, wat de zitpositie nog ietsje rechter op brengt. Als je tests met een MT-09 er bij haalt is dat eigenlijk wel zo’n beetje de kern van het MT-gamma: net wat meer rechtop en omhoog dan de concurrentie, waardoor we al menigmaal hebben gezegd dat de motor vergeleken met andere merken meer ‘motard’ is dan je in eerste instantie zou denken. Hier staat '125' op, dus zal het wel eh... de 125 zijnMaar dat legt ‘m ook geen windeieren... eenmaal gewend kun je er mee lezen en schrijven. Dus nu is de MT-03 ook weer net dat kleine beetje meer die kant op gegaan.

Maar het wordt nog een stuk mooier als we dan toch eens de kleine 125 er bij nemen. Wat willen we... een Deltabox frame? Check. Een compleet herziene geometrie? Check. Slipperclutch? Check! Variabele kleptiming? Eh... pardon? Toch is het echt zo; de MT-125 heeft serieus ‘VVA’ of Variable Valve Actuation, ofwel een ander nokprofiel bij hogere dan bij lagere toeren. Dit is een serieus eh... serieus ding! En daarnaast is de inlaat groter, zijn de kleppen groter, is de airbox bijna verdubbeld in inhoud en nog heel veel meer detailwijzigingen. En dat voor een motor die dus nog niet eens een tiende pk er bij heeft, omdat dat nou eenmaal de regel van de A1 klasse is. Serieus veel moeite dus. En waarom? Omdat het kan. Inmiddels hoeft een blok niet meer beperkt te blijven tot een bepaald karakter afhankelijk van boring, slag, sproeiers en klepoverlap, maar kun je met injectie en dus met verschillende variabele karaktertrekken het beste maken wat je bedenken kunt. Heb je de techniek, dan kun je er ook wat mee doen. Het is een klein beetje de weg van de tractiecontrole, het heeft lang geduurd en veel motorrijders hebben lang beweerd zonder te kunnen (dat werd ook ooit over ABS gezegd), maar opeens was er toch een moment waarop we verbaasd begonnen te raken als een nieuw model het niet had. Sommige ontwikkelingen hoef je niet tegen te houden. Plus, puntje twee: als het werkt, dan werkt het. En dat geeft je een voordeel ten opzichte van de concurrent. Effe de zakjapanner erbij, Oh zon en droge wegen... ik bedoel 'Lieve kerstman, dit jaar zou ik graag'...delen door een x-tal duizend units en de kostprijs en je kunt groen licht geven of niet. Yamaha heeft het kennelijk goedkoop genoeg gevonden om er mee door te gaan.

En het resultaat? Dat kunnen we nu zelf aan de tand voelen. Direct vanuit het hotel die 21% heuvel af (met gepaste snelheid, we zijn nog binnen de bebouwde kom) en door langs de kust. Voor een introductie knap veel stadsverkeer, maar als je bedenkt dat dit het meest waarschijnlijke scenario is, is dat wel te begrijpen. Een stukje snelweg en wat slipstreamgevechten leren ons snel dat 135 op de teller haalbaar is. Wat dat in echte kilometers is blijft een gok, maar het is genoeg om mee te komen met het verkeer. Hier in Spanje in elk geval wel, zonder noorderstorm of andere gekkigheid. Het motortje zelf laat zich volgens verwachting heel goed bedienen en eet bijna uit je hand. Een lichte, toch nog redelijk kleine motor, die vouw je vanzelfsprekend in elk gaatje dat je vinden kunt. Maar het leukste is nog:
Scherpe lijnen, strak design. Maar het heeft wel effect, dit is van geen kant meer 'budget' te noemen

Als je dit bekijkt zou je denken 'links is de kleine', maar nee... dat is dus niet zo het is nog net licht genoeg om met een bak spierkracht en een verkeersdrempel toch nog een beetje airtime te pakken. Tot grote hilariteit, maar dat spreekt voor zich. Een tiental “volwassen” kerels, groot, zwaar en door de wol geverfd bovendien, die zich met krachttermen proberen zo hoog mogelijk over een drempel te vliegen… dat zie je bij een andere introductie niet. 

Wat ook opvalt is dat hoewel de motor nog steeds maar 125 cc telt, je toch niet het gevoel hebt met een veredelde rolschaats te rijden. Dus wat dat betreft heeft die verbeterde zitpositie dus écht effect. Wat ‘m nog weer leuker maakt. Het blokje loopt soepel en is dus in staat een heel deftige topsnelheid te halen, “voor een 125’je”. En bekijk het hoe je wil, maar we hebben eigenlijk nauwelijks iets gemerkt van de hele VVA tovertruc. Da’s positief als je een oude Vtec VFR gewend bent, misschien iets minder als je had verwacht echt een vette kick te voelen. Het is zoals gezegd een manier om het beschikbare vermogen breder uit te smeren, wat ze heus wel gelukt is. Maar het werkt zo subtiel dat je een direct vergelijk nodig hebt om het verschil te kunnen voelen. 

De heuvels in

Eenmaal de plichtplegingen achter de rug, kunnen we eindelijk de heuvels in. Al snel komen we op een weggetje dat we normaal gesproken te krap en te smal zouden vinden, maar eigenlijk best wel heel erg uitstekend past bij deze motor. Je zou willen dat je hier een huis hebt, zodat je je tenminste elke dag uit kunt leven. Goed nieuws: Benidorm is van oudsher een bijna Nederlandse enclave, dus er zullen vast medelanders zijn die hier inderdaad een adresje hebben. Alleen of die nog geïnteresseerd zijn in een MT-125? Wat, geen kneedown? Nee, iets met verkeer en wisselende ondergrond. Ook al zit je op een verlaten universiteitscampus een rotonde af te draaienDesondanks rijden we lustig verder en wanen ons al snel in onze eigen versie van de Isle of Man TT, Pikes Peak en Rondje Mallorca in één. Kappen en draaien tot je er misselijk van wordt en ook heuvelop stelt het motortje –mits je in de juiste versnelling zit- niet teleur. Eigenlijk is dit te leuk om ooit mee te willen stoppen, maar we zullen wel moeten.

En wat is daarvoor een betere reden dan te kunnen overstappen op een minstens twee keer zo sterke, ‘zware’ 300? Zeker hier in de omgeving, waar we dus nog niet koud vanaf gestapt zijn, moet dat met de MT-03 nog minstens zoveel leuker worden, toch?  

Enige wat we wel graag willen is een iets ruimere route, om het volle potentieel van ook deze motor te kunnen benutten. Geen enkel probleem, want dat is ook precies wat we krijgen. En omdat het lijkt alsof de voorrem van de MT-03 net iets meer beet heeft dan de 125, kan ik er ook nóg wat beter voor gaan zitten. Overigens was dat waarschijnlijk een dingetje tussen mijn oren, collega’s waren zeer te spreken over de radiale rem op de A1 motor. Hoe dan ook is het vooral in het begin een genot om met deze motor op pad te mogen, precies vanwege het extra vermogen. Qua zitpositie zou ik zelfs bijna de 125 prefereren, die is net wat actiever en vooral meer ‘op’ dan de MT-03, maar dat stoort verder niet enorm veel. Het ding heeft er zin in, wij eveneens. Let’s go. En na het verplichte geploeter door de stad, opent de weg zich en kunnen we ons overgeven aan kilometers geslinger. Wel oppassen daarbij, het asfalt is van erg wisselende kwaliteit, waardoor een glippertje regelmatig voorkomt. Niet echt best voor het zelfvertrouwen, maar goed. De voorrijder weet het ook en wij kunnen dus aan zijn snelheid oordelen hoe goed het gaat. Zet hier eens een willekeurige 600cc naast of zo, waarom niet?Tweede factor is het verkeer, dat hier nog rijkelijk aanwezig is. Dat betekent dat we soms worden opgehouden door tegenliggers, zeker als het op inhalen van verkeer aankomt. Het is niet anders. Onze voorrijder lijkt het weinig uit te maken en weet overal gaatjes te vinden, in te halen en ons te seinen of er nog meer verkeer aankomt of niet, zodat wij op onze beurt ook vlot langs het obstakel kunnen. Zo blijft ons tempo leuk genoeg en zo veel mogelijk op het niveau dat de MT aankan. Grote verrassing hierbij is overigens dat we in onze groep als hekkensluiter nog een verdwaalde 125 hebben, die zich verbazend goed vastbijt. Alleen op topsnelheid en bij flinke klimmen moet deze zijn meerdere erkennen, maar op de slingers kunnen we onze vermogensurplus niet voldoende inzetten om echt een verschil te maken. Bovendien heeft de 125 een paar kilo gewichtsvoordeel, wat de rijder goed weet toe te passen. Zo zie je maar weer. 

Uiteindelijk valt er ook niet echt veel nieuws te vertellen, aangezien de motor nog grotendeels gelijk is gebleven aan z’n voorganger. Wat overigens niet wil zeggen dat het geen goede motor is, integendeel. Bovendien zijn de paar wijzigingen die er wél zijn, zeker een aanvulling. Het display is goed afleesbaar en informatief, de zithouding is minimaal anders, maar toch net een klein beetje leuker en de wegligging heeft het nooit aan gelegen. Qua ruimte heb ik hier en daar een paar langere Ik hou er van als een fabrikant z'n kleurstelling op mijn helm aanpastcollega’s gehoord over hun bovenbenen, maar daar kan ik zelf niet over meepraten. Ik kan mezelf wel heerlijk schrap zetten tegen de ‘vleugels’ van de tank, wat ik dan ook regelmatig doe. Die tank is wel iets anders gevormd, dus dat mag je ook wel als verbetering zien. Maar verder is het gewoon, heel simpel, een goed ding. 

Nou is het wel zo dat je zoiets zult moeten vergelijken met de concurrentie, wat ik dan ook graag eens zou willen uitvinden, zeker als die concurrentie inmiddels bijna allemaal een grotere cilinderinhoud heeft. Maar zoek je gewoon ‘een goede A2 motor’ en ben je gewoon weg van de looks van de MT, laat je dan vooral niet tegenhouden. 

Technische gegevens