Classic test: Yamaha YZF750R Suzuka 8h replica

Elbow down met een paar dozen vol onderdelen, onze man deed het! Hieronder zijn verhaal….

Na een aantal jaren niet meer op oldskool superbikes te hebben geraced begon het bij mij toch weer te kriebelen en werd al snel de knoop doorgehakt, er moest weer een betaalbare iconische 90er jaren racer komen om wat trackdays te gaan rijden, waarbij deze keer de keuze op een YZF 750 racer viel. Er werd een gezonde 1993 basis gevonden, welke op het gemak werd opgebouwd met onder andereNet LEGO, met dat verschil dat je daar wél een boekje met bouwinstructies bij krijgt een volledig instelbare upside-down voorvork van een later model, een grotere gebogen radiator, Öhlins achtershock, 520 kettingset, stalen remleidingen etc etc.  Af en toe poste ik wat foto’s van de vorderingen op social media, tot ik opeens een berichtje kreeg van FB vriend Jeroen, die me liet weten dat een maat van hem nog heel wat speciale onderdelen had liggen op zijn Zolder.

Wat heet, het was eigenlijk zelfs een complete fiets. Na jaren geleden een YZF750 racer te hebben gebouwd en daar een aantal keren mee te hebben gereden, had hij de motor voor controle weer helemaal uit elkaar getrokken en door omstandigheden nooit meer opnieuw opgebouwd. Alles lag dus al jaren los in dozen en boxen en Marco, zo heet de eigenaar, die had er geen zin en tijd meer voor en wou er vanaf. Zo kwam ik dus met Marco in contact en na met hem te hebben gebabbeld was me wel duidelijk dat dit geen 13 in dozijn circuitmotor was, maar iets bijzonders. De aanhanger werd in januari 2022 dus al snel aangekoppeld en samen met Marco, met de nodige tekst en uitleg, volgeladen met alle onderdelen. Het bouwen kon beginnen.

Tekst: Ron Huijs
Fotografie: Ron Huijs, Manu de Soomer (www.motorsportspics.com)

Back to the Ninetees

Back to the ninetees, 1996 om iets exacter te zijn, waar met 214 ronden de voor de Japanse motorfabrikanten meest prestigieuze endurance race van het jaar, de 8 uren van Suzuka, na een bikkelharde strijd wordt gewonnen door het officiële fabrieksteam van Yamaha. Op een factory YZF750 OWH7 met aan het stuur 2 jonge coureurs die daarna furore zullen maken in World Superbike en MotoGP: “Texas Tornado” Colin Edwards en “The Samuari of Slide” Noriyuki Haga.
Nu lachen we d'r misschien om, maar 25 jaar geleden was dit super-hightech

Canbus hadden we nog nooit van gehoord. Gewoon kabels trekken met een kabeltang

Het tijdperk voor elektronica, dus had je aan twee knoppen op het stuur genoeg. Moet je nu mee aankomenHet podium wordt gecompleteerd door Anthony Gobert en Simon Crafar (eveneens 214 ronden) rijdend op een ZX-7RR voor ORICO Kawasaki en het rijdersduo Carl Fogarty en Takuma Aoki met 213 rondes op hun factory Castrol Honda RC45. Een prestatie van formaat, want er stonden een hoop getalenteerde topcoureurs aan de start zoals de Japanners Akira Yanagawa, Katsuaki Fujiwara, Nobuatsu Aoki and Tadayuki Okada, maar ook sprekende namen als Miguel Duhamel, Aaron Slight, Doug Polen, Scott Russell en Terry Rymer, om er maar enkele te noemen. Het was de tijd dat door de Japanse fabrikanten een beroep op ’s werelds beste coureurs werd gedaan voor die 8 uur durende endurance race op het circuit van Suzuka.

De YZF750R die in 1993 werd gelanceerd was en is vooral een sportieve straatmotor. Omdat er voor World Superbike een homologatie model vereist is, een model dat in grotere aantallen wordt gefabriceerd en op de particuliere markt beschikbaar moet zijn, werd er een speciale Sport Production serie gemaakt. Deze werd de YZF750SP genoemd, die over een aantal speciale onderdelen beschikte die de motor meer geschikt maakte voor race doeleinden, Haga heeft veel vette dingen gedaan die ik 'm nooit zal nadoen, maar deze kan ik 'm de ogen mee uitstekenmaar die ten koste gingen van het normale straatgebruik, zoals een close ratio versnellingsbak met een extra lange 1ste versnelling en flat slide carburateurs.

Het R model is en blijft een van de fijnste sportmotoren van de ninetees, ondanks dat de motor in zijn tijd in de schaduw stond van diverse andere motoren. De lancering had eigenlijk niet ongelukkiger gekund, want Honda had in 1992 de Honda Fireblade geintroduceerd en daarmee het supersport concept volledig op z’n kop gezet. Niet vermogen, maar (licht)gewicht had bij de Fireblade centraal gestaan. De Blade was al direkt legendarisch, wat zich vertaalde in gigantische verkoopaantallen. In het World Superbike stond de YZF, net zoals alle andere viercilinders als de ZXR en GSX-R in de schaduw van de dominante Ducati 916 en Honda RC45, maar in het Brits Superbike was de YZF wél de te kloppen motor. Niall Mackenzie won het kampioenschap in 1996, ’97 en ’98 op zijn paarse Cadbury’s Boost YZF750SP, waardoor de motor toch het nodige aanzien kreeg.

Voor 1998 besloot Yamaha het anders aan te pakken en werd er een onderscheid gemaakt tussen straat en race gebruik. Voor de straatrijders werd de enorm succesvol gebleken en inmiddels ook al legendarische 1000cc YZF-R1 gelanceerd en voor het racen kwam Yamaha met de spectaculaire en exclusieve YZF-R7 (OW 02) op de proppen (als opvolger van de FZR750RR OW 01 waarmee Yamaha in de beginjaren van het World Superbike redelijk succesvol was geweest). Noriyuki Haga veroverde wereldwijd de harten van een hoop racefans, door met een zeer spectaculaire rijstijl de dominantie van de dikke V-twins te doorbreken, waardoor hij de bijnaam “Samurai of Slide’ kreeg. Het jaar 2000 had hét jaar voor Haga-san en Yamaha moeten zijn Wat waren supersport motoren in die tijd nog eenvoudig. En bloedmooi naakten werd dat ook, alleen niet op de manier zoals was gehoopt. Haga finishte de eerste race van het seizoen op Kyalami in Zuid-Afrika op de tweede plaats, eentiende seconde voor Colin Edwards en eentiende seconde voor Carl Fogarty, maar domineerde race 2 en werd zesenhalve seconde voor Edwards afgevlagd.

Na afloop van de race testte Haga echter positief voor Ephedrine, wat later een natuurlijke stof bleek te zijn in de kruiden van het Ephedra supplement dat hij offseason had gebruikt. In eerste instantie werd hij met een ban voor een maand bestraft en werden de punten van Kyalami geschrapt, maar na een reeks beroepen door Yamaha kreeg Haga de punten van race 1 terug en werd de ban uitgesteld en tot twee weken ingekort, wat inhield dat hij de laatste ronde van het seizoen op Brands Hatch moest missen. Yamaha zag de wereldtitel door de neus geboord en trok zich uit onvrede uit het World Superbike terug. 

Gelukkig heeft de YZF net als de Fireblade, ZXR (ZX7R) en de GSXR SRAD inmiddels, en mijn inziens volledig terecht, een iconische 90-er jaren sportmotor status gekregen, en het was in tegenstelling tot de eerder genoemde 916 en RC45 een alledaagse motor voor de gewone man/vrouw. Compleet met een dik ogend aluminium deltabox frame, achterbrug met brace en een vermogen van 125 pk had de motor bij zijn lancering meer vermogen dan alle andere motoren in zijn klasse en met Yamaha’s inmiddels traditionele 20 kleps motorblok met exup uitlaat was de motor venijniger dan de rest.

Back to Mettet

Tot zover de roemruchte geschiedenis van de YZF, terug naar het project dat na een jaar bloed, zweet en tranen eindelijk is afgerond en ik oog in oog sta met een, al zeg ik het zelf, bloedmooie  en zeer geslaagde replica van de 1996 YZF750 Suzuka 8H, compleet met een gereviseerd motorblok dat de nodige modificaties is ondergaan met onder andere een vergroting van het inlaattraject, een volgens YECC specificaties gemodificeerde airbox met RAM Air, mogelijk gemaakt door een aangepaste radiator, die samen Geen verkeerde manier om je dag door te brengen. Zou dit urenlang kunnen volhoudenmet TPS carburateurs ervoor zorgt dat er voldoende benzine en lucht naar binnen wordt gezogen als er aan het Domino snelgas wordt gedraaid. De voorvork, afkomstig van een GSX-R600 K7, is aangepast en voorzien van een Adreani racecartridge, waarbij aan de achterzijde een volledig (incl. rijhoogte) instelbare WP racing achtershock samen met een Nico Bakker linksysteem het veringgedeelte voor zijn rekening neemt.

De bovengenoemde aanpassingen zijn echter klein bier vergeleken met de speciaal voor deze fiets gemaakte nieuwe kabelboom met een volledig programmeerbare en instelbare Ignitech TP4-module, waarin bij alle toerentallen de ontsteking kan worden ingesteld, de exup klep kan worden aangestuurd rekening houdend met TPS, etc etc. Voor rijder info werd een AIM digitaal dashboard compleet met schakellampen en laptimer gemonteerd en voor het endurance gebruik werd uiteraard ook de verlichting niet vergeten en uitgevoerd met gele lens, Een uurtje of acht, maar dan wel met een teamgenoot. Op Suzuka, als 't effe kanled verlichting inclusief regenlicht in het orginele achterlicht. Kortom, zo’n beetje alle factory tralala dus.

Na wat testruns op de testbank bij een bevriende motorzaak (nogmaals dankuwelzeerbeleefd Rosa motoren in Eijsden) konden we een goede basisafstelling vinden en was het tijd om er voor de eerste keer het circuit mee op te gaan tijdens een Inter Track dag op circuit Mettet. De slicks, die nog om de velgen lagen, dateren weliswaar van 2018 toen de motor op de bergzolder belande, maar toen ik ze deze winter een keertje in de bandenwarmers had opgewarmd bleken ze nog wel enigzins zacht te worden, dus dacht ik dat dat nog prima moest kunnen. Je bent al snel te bang hè.

Na de motor netjes te hebben warmgedraaid gebruik ik de eerste rondjes van de eerste sessie om te wennen aan de radiale Nissin rempomp, de manier waarop het blok oppakt en welke versnellingen ik het best kan gebruiken in de diverse bochten. Na de shakedown rondjes rij ik de pitlane weer in om nog even snel alles te inspecteren op eventuele lekkages
Racer, dus alles moet snel los kunnen

De voorvork is van een GSX-R600 K7, dat Chiquita ding omdat 't er cool uitziet

De achterkant is compleet aangepast, exit Öhlins en welkom WP Racelink met hoogteaanpassing. Tandwielen zijn ook aangepast: voor kleiner en achter groter

Meer dan dat hoeft er niet in 't kontje te zitten. Voetsteunen zijn nog origineel (we weet immers maar nooit), maar gelukkig blijkt alles dik in orde te zijn, wat betekent dat we vanaf nu onbezorgd voor op het gas kunnen gaan.

De motor pakt prima op en het brutale en agressieve aanzuiggeluid van de open airbox doet me lachen in mijn helm, hoe puur en mooi kan het zijn! Op acceleratie kan ik de moderne 600 supersports prima volgen, ondanks het iets hogere gewicht van de fiets en rijder, laten we van beide zeggen dat dit enigszins leeftijd gerelateerd is. De tandwielverhoudingen van de 520 kettingset zijn ook wat aangepast met “voor iets kleiner en achter iets groter” waardoor er meer nadruk op acceleratie ligt dan op topsnelheid, maar op een relatief korte baan als Mettet is dat prima.

Bijkomend voordeel is dat de versnellingsbak hierdoor ook bijna als een closeratio bak voelt, waardoor je al snel de keuze hebt om een versnellingkje hoger te rijden en je niet in een bocht hoeft te schakelen terwijl het blok toch nog prima oppakt. Wat het schakelen van de zesbak betreft heb ik voordat ik de baan op ging in de paddock voor de zekerheid het schakelpatroon toch nog maar even aangepast, van het omgekeerde GP-schakelpatroon (1 naar boven, 2-6 naar beneden) terug naar het traditionele patroon. Het laatste dat ik wil is per ongeluk terugschakelen in de gedachte dat ik aan het opschakelen ben, en de zuigerveren engod weet nog meer allemaal me om de oren vliegen.

Al vanaf de eerste sessie kan ik me prima handhaven tussen al het moderne geweld dat er vandaag rondrijdt en bij elke remzone waar ik terug schakel (met koppeling!) geef ik telkens helemaal in lijn met old skool rijden een dotje tussengas. Niet dat ik daar beter of sneller van rijd, maar gewoon omdat het zo lekker klinkt en voelt, en dát is waar het voor mij precies om draait, mijn eigen rijplezier en rijbelevenis. De rijhoogte van de motor heb ik aan de achterzijde ook wat hoger afgesteld dan orgineel en dat pakt in combinatie met een iets lagere voorkant erg goed uit, de YZF stuurt als het spreekwoordelijke scheermes en de ingezette rijlijnen kunnen prima worden gevolgd zonder dat de motor naar buiten neigt te lopen.

Kickuh

Terwijl ik ronde na ronde en sessie na sessie intens geniet van mijn Yamaha YZF750 Suzuka 8h replica (0WH7) vraag ik me af hoe dat 27 jaar geleden voor mijn held Noriyuki Haga en Colin Edwards moet zijn geweest, of het voor hen 8 uur lang nét zo kicken is geweest als voor mij vandaag. En of zij stiekem niet jaloers op mij zijn, want het enige dat ik inmiddels al enkele jaren niet meer oldskool doe is mijn lichaams- en zithouding, waar ik de elbow-down rijstijl heb overgenomen van de MotoGP coureurs. Want daar hadden ze in de nineties nog nooit van gehoord.

Technische specificaties